Er wordt meer textiel aangeschaft én afgedankt, de kwaliteit van textiel neemt af en recycling van textiel blijft ver achter. Die combinatie geeft een somber toekomstbeeld voor de markt van textielinzameling, zegt het Leger des Heils, de oudste en grootste textielinzamelaar van Nederland.
Met pakweg 25 miljoen kilo textiel per jaar, kon het Leger des Heils de afgelopen jaren nog prima uit de voeten. Er was een grote tweedehands markt in Nederland en bijvoorbeeld Oost-Europa die de kleding graag wilde hebben. Textiel dat in de verkoop ging, leverde de zorginstantie geld op voor allerlei hulpprojecten. Bovendien moest sowieso een deel van de kleding worden verkocht, om zodoende de ‘inkoopvergoedingen’ aan gemeenten (prijs voor elke inzamelde kilo in desbetreffende gemeente) worden terugverdiend.
‘Die tijd is voorbij’, zegt operationeel directeur Simon Smedinga van afdeling ReShare, verantwoordelijk voor de textielinzameling binnen het Leger des Heils. Hij presenteerde hierover gisteren op Material District, een beurs in Rotterdam (Ahoy).
‘Er wordt meer kleding ingeleverd dan ooit en de kwaliteit ervan holt achteruit. Dat betekent dat we steeds minder krijgen voor het textiel, terwijl we nog wel de inkoopvergoedingen aan gemeenten verschuldigd zijn. Ook zijn we verplicht alles in te zamelen, dus ook de vodden. De gemeenten maken veel werk van steeds minder restafval, maar wij zagen de afgelopen tien jaar de stapel vodden, dus ’textielafval’ verdubbelen. Deze stapel heeft geen waarde, want recycling van textiel komt nauwelijks van de grond. De kosten om deze laagwaardige textiel in te zamelen zijn hoger dan de opbrengst. In jargon spreekt men van een ketendeficit waar we op afstevenen.’
Een andere reden voor dalende interesse in tweedehands textiel is doordat FastFashion een sterke concurrent is geworden van tweedehands, in Nederland maar ook in bijvoorbeeld Oost-Europa, waar men eerder blij werd van onze afdankertjes. Smedinga: ‘Ik maak me grote zorgen over de toekomst van textielinzameling, op deze manier houdt geen enkele inzamelaar het nog jaren vol. Er moet iets veranderen. Enerzijds is dat recyclen van textiel, dat zou een heel goeie oplossing zijn voor onze vodden die nu geen goeie bestemming hebben. Aan de andere kant moeten gemeenten zich gaan bezinnen op de toekomst, het is niet langer redelijk dat wij feitelijk een afvalinzamelaar zijn en daar nog voor betalen ook. Liever slaan we de handen ineen en zetten we een verdienmodel op waarbij we de circulaire textielketen samen gaan bekostigen.’
Voor de mooie, herdraagbare textiel ziet het Leger des Heils in Nederland nog wel groei. Er komen dan ook de komende jaren pakweg 10 à 15 extra tweedehands winkels van de formule ReShare Store bij.
